خبرهای نداشته أم از تو را لیست میکنم و اشک میریزم برای دلم که حواست هم به آن نیست.
همان دلی که مدام بهانه ات را می گیرد و بغض راه می اندازد در گلویم.
بغض هایی که با اشک شدن هم تمامی ندارند.
اشک هایی که دانه دانه اش دوست داشتنت را فریاد می زنند...
قلبم دارد از جایش کنده می شود؛ کجایی دوست داشتنی ترینم؟!