کاش به جای اینکه با گوشه و کنایه، زخم بزنیم به همدیگه و دل بشکنیم، صریح ولی با احترام حرفامون رو بزنیم...
کاش یکم بیشتر فکر کنیم روی کارامون، روی باری که واژه هامون دارن و بُغضی که ممکنه گاهی اوقات دنبالشون بیاد...
کاش وقتی میبخشیم، فراموشم بکنیم و دیگه از اون به بعد کینه ای وجود نداشته باشه...
کاش بعضیامون میتونستیم وقتی ناراحت میشیم از آدما، این همه سکوت نکنیم و ناراحتی هامون رو نریزیم تو دلمون که مبادا همونا ناراحت بشن!